سابقه و هدف: با توجه به افزایش کاربرد رزین کامپوزیت های تقویت شده با فایبر (Fiber Reinforced Composite) در دندانپزشکی و تاثیر نوع فایبر بر تقویت این کامپوزیت ها، این مطالعه با هدف تعیین اثر دو نوع فایبر به کار رفته در ساخت frame work بر مقاومت به شکست بریج های (FRC) خلفی بالا انجام شد.مواد و روش ها: این بررسی به صورت تجربی (Experimental) در شرایط In vitro بر روی 20 اینله بریج (FRC) با مدل کلینیکی جایگزینی پره مولر دوم بالا در دو گروه (گروه اول: 10 اینله بریج تقویت شده با فایبر گلاس و گروه دوم: 10 اینله بریج تقویت شده با فایبر پلی اتیلن) انجام شد. دندان ها پس از تراش با طرح انتخابی Proximal box و ساخت PDL مصنوعی با ماده قالب گیری پلی اتر در آکریل خودپخت(PMMA)  با فاصله  mm 7مانت شدند، پس از ساخت بریجها به صورت Direct نمونه ها ابتدا در دستگاه (5000 cycles, 5oc/55oc, dwell time 30s, interval 2s) Thermo cycling قرار گرفتند و سپس توسط دستگاه (Zwick/Roell/Germany) Universal Testing Machine با زاویه 90o و سرعت 1 mm/min تحت Load نهایی قرار گرفتند و منحنی اعمال نیرو تا شکست نمونه ها ثبت گردید. با توجه به آزمون آماری Kolmogrov اعداد به دست آمده در هر دو گروه از توزیع نرمال تبعیت می کردند مقایسه دو گروه با تست Independent Sample T Test انجام شد .یافته ها: میزان مقاومت به شکست برای بریجهای حاوی فایبر گلاس 206±541 نیوتن و برای بریجهای حاوی فایبر پلی اتیلن 247±469 نیوتن بود و اختلاف معنا داری بین دو گروه وجود نداشت(P=0.491) . همچنین در بررسی نوع و محل شکست بیشترین درصد شکستگی در هر دو گروه از میانه پونتیک به سمت کانکتور دیستالی (اباتمنت مولر) و بصورت  crackمشاهده شد. شکستگی در هر دو گروه، در پوشش سطحی کامپوزیت  رخ داد و فریم ورک آن سالم ماند.نتیجه گیری: به نظر می رسد کاربرد هر دو نوع فایبر پلی اتیلن و گلاس با ساختار مشابه (Braided) در ساخت بریجهای (FRC) به روش مستقیم در ناحیه خلفی فک بالا با هم قابل مقایسه بوده و از مقاومت کافی برخورداراند. بنابراین ساختار فایبر مهمتر از نوع آن بر مقاومت به شکست بریجهای (FRC) موثر می باشد.

زمینه و هدف: هدف اصلی این مطالعه تعیین اثر فایبرهای پلی اتیلن و کامپوزیت های ونیردهنده روی اپسیتی (Contrast Ratio) درکامپوزیت های تقویت شده با فایبر ((FRC)) بود.روش بررسی: نمونه ها به چهارگروه تقسیم شدند. دو گروه به عنوان گروه های کنترل بدون فایبر ساخته شدند. فایبرهای پلی اتیلن (Fibre-Braid) به همراه کامپوزیت Basement توصیه شده توسط کارخانه سازنده به عنوان مواد فریم ورک وکامپوزیت های Filtek Z250 و گرادیا (shade A2)، به عنوان مواد ونیردهنده استفاده شدند. نمونه ها باضخامت کلی3 میلی متر و قطر 13 میلی متر بودند و در مولد فلزی دیسکی شکل آماده شدند. عمل کیورکامپوزیت ها طبق دستور کارخانه سازنده انجام شد. Contrast Ratio (CR) هر نمونه با قراردادن آن بر روی زمینه سفید و سیاه توسط اسپکتروفوتومتر انعکاسی تعیین شد. انعکاس با گام های 10 نانومتر و از طول موج 400 تا 750 نانومتر اندازه گیری شد. آنالیز داده ها به وسیله آزمون تحلیل واریانس دو طرفه Two-way ANOVA و تست Tukey HSD انجام گرفت.یافته ها: اختلاف در CR بین گروه های مختلف از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05). کامپوزیت Z250 دارای کمترین مقدار در CR بودند و همچنین CR با افزایش طول موج از 400 تا 750 نانومتر تمایل به کاهش نشان داد. به عبارت دیگر بیشترین تفاوت در مقدار CR بین گروه ها، در طول موج های بالاتر مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که فایبرهای پلی اتیلن میزان ترنسلوسنسی را در نمونه های (FRC) کاهش می دهند. این نتیجه نیز به دست آمد که خواص انعکاس نوری، شامل وابستگی به طول موج، نقش مهمی در CR ترمیم های (FRC) دارند.

بیان مساله: انواع ترکیب ماده باندینگ اشباع کننده فایبر ممکن است از طریق افزایش چسبندگی باعث افزایش استحکام خمشی کامپوزیت تقویت شده با فایبر شود.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثر فیلر در چهار ماده باندینگ با درجه آبگریزی متفاوت بر روی استحکام خمشی یک کامپوزیت تقویت شده با فایبر بود.مواد و روش: در این بررسی تجربی، نمونه های مولد برنجی در ابعاد 25×2×2 میلی متری در شش گروه 15تایی از کامپوزیت تقویت شده با فایبر پلی اتیلن فراهم شد. در گروه 1 یا شاهد مثبت، نمونه ها با استفاده از کامپوزیت تقویت شده بی فایبر و در گروه 2 یا شاهد منفی، کامپوزیت تقویت شده با فایبر و بی رزین آماده گردید. در گروه سوم تا ششم فایبر به ترتیب با یکی از باندینگ های سینگل باند 2، سینگل باند، رزیست و آل باند 3 آغشته شد. در مرحله تهیه نمونه ها در آغاز، فایبر در کف مولد قرار گرفت. سپس، مولد با کامپوزیت پر و کیور آغازین و ثانویه شد. نمونه ها به مدت 24 ساعت در آب مقطر قرار گرفتند و پس از آن استحکام خمشی نمونه ها با استفاده از آزمون خمش در سه نقطه توسط دستگاه یونیورسال با سرعت 1 میلی متر در دقیقه تعیین گردید. گونه شکست نمونه ها توسط استریومیکروسکوپ (بزرگنمایی 40 برابر) دیده شد. واکاوی آماری توسط آزمون های آنوا یک سویه و پس آزمون LSD انجام گرفت (P<0.05).یافته ها: جهت بررسی ارتباط نتایج میان گروه ها از آزمون آنوا یک سویه و جهت مقایسه دو به دو میان گروه ها از پس آزمون LSD استفاده شد. آزمون آنوا یک سویه تفاوت معنادار میان گروه ها نشان داد. گروه آل باند 3 به گونه معنادار استحکام خمشی بالاتری را نسبت به همه گروه ها نشان داد (P<0.001). گروه های 3 تا 6 نسبت به گروه های شاهد به گونه معنادار استحکام خمشی بالاتری داشتند (P<0.05).نتیجه گیری: انتخاب ماده باندینگ می تواند اثر معنادار بر روی استحکام خمشی کامپوزیت تقویت شده با فایبر داشته باشد. زمانی که از ماده باندینگ آب گریز و دارای فیلر جهت اشباع فایبر استفاده شد، استحکام خمشی در اندازه 4 برابر نسبت به گروه شاهد منفی افزایش یافت.

مقدمه: دندان هایی که دچار تروما شده اند یا در یک سوم سرویکالی ریشه دارای ضایعاتی بوده، نیاز به روکش داشته باشند از لحاظ درمان مشکلات متعددی را ایجاد می کنند. در این موارد، رویش با اعمال نیرو (Forced eruption) این امکان را فراهم می سازد که لبه های روکش بر روی ساختمان سالم دندان قرار گیرد. جهت انجام رویش با اعمال نیرو دو روش پیشنهاد می شود: یکی توسط براکت های ارتودنسی و دیگری بدون نیاز به براکت های ارتودنسی، که هر دو دارای محدودیت هایی می باشند. هدف از ارایه این مقاله، معرفی یک مجموعه طراحی شده جدید جهت رویش با اعمال نیرو بود که بدون نیاز به براکت ها و توسط کامپوزیت تقویت شده با فیبر انجام می شود.معرفی مورد: خانمی 25 ساله با شکستگی سانترال بالا سمت راست جهت انجام رویش با اعمال نیرو به دانشکده دندان پزشکی شیراز مراجعه کرد. بعد از درمان های اندودنتیک و سمان کردن یک قلاب فلزی در داخل ریشه، یک مجموعه توسط سیم ارتودنسی و کامپوزیت تقویت شده با فیبر طراحی شد. این مجموعه به دندان های مجاور باند گردید و جهت تامین زیبایی در حین دوره درمان، یک تاج کامپوزیتی بر روی این مجموعه قرار گرفت. توسط اعمال نیروی الاستیک از این مجموعه به قلاب داخل ریشه، رویش سریع در 29 روز به شکل موفقیت آمیزی انجام شد و پس از درمان های پریودنتال و پروتز، پس از 14 هفته دوره ترمیم، درمان به اتمام رسید. این مجموعه طراحی شده ضمن عدم نیاز به براکت های ارتودنسی، مجموعه ای ساده و موفق با زیبایی قابل قبول در حین درمان می باشد.

زمینه و هدف: با توجه به استحکام خمشی کامپوزیت تقویت شده با فایبر ((FRC)) و نیز نقش حفره های محافظه کارانه در حفظ پنج سالم دندان های پایه، این مطالعه با هدف ارزیابی میزان مقاومت به شکست بریج های قدامی بالا و خلفی پایین در شرایط in vitro انجام شد.روش بررسی: این پژوهش به روش تجربی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. از 44 دندان تازه و سالم کشیده شده انسان برای ساخت 22 اینله بریج ثابت، شامل 11 اینله بریج سه واحدی قدامی بالا با مدل کلینیکی جایگزینی سانترال و 11 اینله بریج خلفی پایین با مدل کلینیکی جایگزینی مولر اول استفاده شد. نمونه های فوق از کامپوزیت تقویت شده با فایبر تهیه شدند. بریج های ثابت قدامی و خلفی مذکور به همراه PDL مصنوعی در آکریل خود پخت مانت شدند، سپس توسط دستگاه شبیه سازی دهان مصنوعی load cycle گردیدند و بعد در دستگاه Instron با سرعت 1mm/min تحت نیروی نهایی قرار گرفتند، تا شکست در تمام نمونه های قدامی بالا و خلفی پایین روی داد و منحنی اعمال نیرو ثبت گردید. آنالیز آماری اعداد بدست آمده توسط آزمون های Kolmogorov-Smirnov و Independent Sample و Kaplan-Meier انجام و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: با توجه به آزمون آماری، اعداد به دست آمده از شکست بریج های قدامی بالا و خلفی پایین از توزیع نرمال تبعیت می کردند. حدود اطمینان 95% میانگین مقاومت به شکست برای بریج قدامی بالا 562N-450N و برای بریج های خلفی پایین 1761N-450N بود. مقاومت به شکست در نمونه های هر دو گروه (قدامی و خلفی) در برابر نیروهای جویدن بالا بود. همچنین شکستگی در هر دو گروه در پوشش سطحی کامپوزیت، بدون آسیب به فریم ورک صورت گرفت. بیشترین درصد شکستگی در نمونه های خلفی از میانه پونتیک به سمت کانکتور دیستالی و در نمونه های قدامی در کانکتور لترالی (بین پونتیک سانترال و اباتمنت لترال) مشاهده شد. بین دو گروه بریج های قدامی بالا و خلفی پایین، اختلاف آماری معنی داری دیده شد (P<0.001). بدین صورت که مقاومت به شکست در نمونه های قدامی کمتر از نمونه های خلفی بود.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن نتایج مطالعه حاضر، مبنی بر بالا بودن مقاومت به شکست نمونه های قدامی (500N£) و نمونه های خلفی (1600N£) دربرابر نیروهای جویدن در هردو ناحیه، می توان به کارگیری اینله بریج های (FRC) قدامی بالا و خلفی پایین را به صورت کلینیکال توصیه نمود. تردیدی نیست که مطالعات بیشتر تجربی و کلینیکی در این مورد ضروری است.

زمینه و هدف: استفاده از طرحهای محافظه کارانه تراش برای جایگزینی دندانهای قدامی از دست رفته از اهداف نوین دندانپزشکی می باشد. به همین جهت هدف از این مطالعه اندازه گیری و مقایسه مقاومت به شکست در (FRC) بریج های قدامی پایین برای جایگزینی دندان لترال با دو روش فایبرگذاری مستقیم و انحنادار با دو طرح تراش باکس و شیار می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد چهل دندان تازه خارج شده سالم فک پایین انسان شامل (بیست دندان سانترال و بیست دندان کانین) برای تهیه و ساخت بیست عدد بریج اینله در دو گروه انتخاب شدند. در یک گروه تراش به صورت باکس همراه با فایبر مستقیم و در گروه دوم تراش شیار همراه با فایبر انحنادار انجام گرفت. پس از تراش دندانها، نمونه ها در رزین اکریلی خود پخت با فاصله 6.5 میلی متری از یکدیگر مانت شده و توسط ماده پلی اتر لیگامان پریودنتال باسازی گردید. سپس قالب گیری با پلی اتر انجام و قالبها با گچ استون ریخته شدند. دو گروه بریج ساخته شده و سپس با پاناویا F2 به دندانها باند شدند. نمونه هادر معرض نیروی سیکلیک با زاویه صد و سی درجه قرار گرفتند و در ادامه در آب 37 درجه سانتی گـراد برای مدت هفت روز نگهداری شده و پس از آن ترموسایکلینگ دو هزار دور در درجه حرارت بین 5 و 55 سانتی گراد انجام گرفت. آزمایش استحکام شکست به وسیله دستگاه اینسترون 1195 با سرعت یک میلی متر در دقیقه انجام شد. با استفاده از استریومیکروسکوپ نوع شکست مشاهده شد. داده ها با آزمون Independent Sample t test مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین مقاومت به شکست در نمونه های تراش باکس و فایبر مستقیم 1141.07 نیوتن و در نمونه های با شیار و فایبر انحنادار 377.33 نیوتن و اختلاف بین دو گروه معنی دار بود. (p=0.012)نتیجه گیری: طرح تراش باکس و فایبر مستقیم در برابر شکست مقاومت بیشتری در مقایسه با گروه شیار و فایبر انحنادار داشت.

هدف از این تحقیق، تولید کامپوزیت زمینه آلیاژهای مس تقویت شده با ذرات الماس میکرونی و بررسی خواص مکانیکی این کامپوزیت است. از مهم ترین مسائل ساخت این نوع کامپوزیت ، بهینه سازی استحکام ذرات الماس در زمینه فلزی و خواص سایشی مد نظر این نوع کامپوزیت است. پودرهای کامپوزیتی با استفاده از آسیابکاری پرانرژی (سایشی) و به روش سینتر پرس داغ تولید شدند. به منظور بررسی استحکام خمشی، سختی و خواص سایشی، نمونه ها با اضافه کردن فلزات مختلف به زمینه، شرایط مختلف آسیابکاری و پارامترهای مختلف فشار داغ، ساخته شدند. هدف از این تحقیق، تولید کامپوزیت زمینه آلیاژهای مس تقویت شده با ذرات الماس میکرونی و بررسی خواص مکانیکی این کامپوزیت است. از مهم ترین مسائل ساخت این نوع کامپوزیت ، بهینه سازی استحکام ذرات الماس در زمینه فلزی و خواص سایشی مد نظر این نوع کامپوزیت است. پودرهای کامپوزیتی با استفاده از آسیابکاری پرانرژی (سایشی) و به روش سینتر پرس داغ تولید شدند. به منظور بررسی استحکام خمشی، سختی و خواص سایشی، نمونه ها با اضافه کردن فلزات مختلف به زمینه، شرایط مختلف آسیابکاری و پارامترهای مختلف فشار داغ، ساخته شدند.

مقدمه: هدف از این مطالعه معرفی بریج های کامپوزیتی تقویت شده با فایبر و بررسی محل و موقعیت مناسب قرار دادن فایبر به منظور حصول بیشترین استحکام می باشد.روش بررسی: 20 دندان پره مولر دوم و 20 دندان مولر دوم برای ساخت بریج های کامپوزیتی تقویت شده با فایبر انتخاب شدند. 20 نمونه از دندان ها برای یک لایه فایبر درنظر گرفته شدند و در باقیمانده دندان ها از دو لایه فایبر استفاده گردید. در نمونه های گروه اول فایبر در موقعیت 1.3 تحتانی و در گروه دوم درهر دو موقعیت 1.3 میانی و 1.3 تحتانی قرار گرفت. پس از آماده سازی دندان ها، رستوریشن ها ساخته شدند و نمونه های آماده شده ترموسایکل گردیده و پس از آن توسط ماشین آزمون یونیورسال در منطقه میانی پونتیک و با سرعت 1 mm/min تحت فشار قرار گرفتند. یافته های پژوهش با استفاده از تست Kolmogorov-Smirnov، Independent sample t test و تست Kaplan-Meier ارزیابی شد. بعد از آن نمونه ها برای بررسی الگوی شکست زیر استریومیکروسکوپ قرار گرفتند.نتایج: میانگین مقاومت به شکست نمونه های گروه اول و دوم به ترتیب 467±1416.502 و 397±1349.299 نیوتن بود. اختلاف آماری معنی داری در دو گروه مشاهده نشد (P>0.05). در گروه اول شکست در 5 نمونه داخل کامپوزیت و در 5 نمونه بین محل اتصال کامپوزیت و فایبر و در گروه دوم شکست در 4 نمونه داخل کامپوزیت و در 6 نمونه بین محل اتصال کامپوزیت و فایبر بود و در هیچ یک از نمونه ها فایبر به طور کامل قطع نشد.نتیجه گیری: در بریج های کامپوزیتی تقویت شده با فایبر، فایبرها موقعیت تحت کشش کانکتور را تقویت می کنند ولی قرار دادن فایبر اضافی در نواحی دیگر مقاومت به شکست رستوریشن را افزایش نمی دهد.

زمینه و هدف: مقاومت به شکست ریشه دندان های اندو شده، به مقدار زیادی به گونه پست مورد استفاده بستگی دارد . بررسی های انجام شده بر وجود تناقض هایی در میزان مقاومت به شکست ریشه در استفاده از انواع پست های غیرفلزی دلالت دارد. هدف از انجام این بررسی مقایسه اثر 2 گونه پست غیرفلزی باند شونده با ضریب الاستیسیتی متفاوت بر مقاومت به شکست دندان های اندو شده در برابر نیروهای فشاری بود.روش بررسی: این بررسی به روش تجربی و در شرایط آزمایشگاهی بر روی 20 دندان پره مولر فک پایین که تاج آن ها قطع شده و تحت درمان ریشه قرار گرفتند انجام شد. دندان ها به صورت تصادفی به 2 گروه 10 تایی تقسیم شدند . پس از تهیه فضای پست پستهای فایبر RTD و پست های (FRC) با پوشش زیرکونیا ICE LIGHT در کانال دندان ها سمان شدند. تاج دندان ها با کامپوزیت بازسازی گردید، نمونه ها پس از بازسازی لیگامان پریودنتال و مانت در رزین آکریلی در دستگاه آزمون استحکام تحت نیروی فشاری با زاویه 90 درجه نسبت به محور طولی دندان با سرعت 1mm/min قرار گرفتند. بعد از مشخص شدن نرمال بودن توزیع داده ها جهت قضاوت آماری از آنالیز آماری One-way ANOVA و T-test استفاده شد.یافته ها: میانگین مقاومت به شکست در گروهICE LIGHT 865.18±106.24 (N) و در گروه گلاس فایبر 1083.11±156.74 (N) RTD بود. بالاترین میانگین مقاومت به شکست در گروه گلاس فایبر RTD مشاهده گردید و اختلاف معنی داری ازنظر آماری بین دو گروه مشاهده گردید (0001/0>P).نتیجه گیری: پست های (FRC) با پوشش زیرکونیا به علت ایجاد شکستگی های نامطلوب در دندان باید با احتیاط استفاده شوند بنابراین استفاده از پست های گلاس فایبر برتری دارد.

سابقه و هدف: استفاده از رزین کامپوزیت های تقویت شده با فایبر در سالهای اخیر گسترش یافته و همچنین تنوع زیادی در میزان تراش و روش ساخت فریم ورک آنها وجود دارد. این تحقیق به منظور مقایسه تاثیر سه روش استفاده از پستهای پیش ساخته تقویت شده با فایبر در طراحی فریم ورک اینله بریجهای (FRC) خلفی طراحی شد و مقاومت به شکست این طرح فریم ورک با دو طرح متداول اینله بریجهای داخل تاجی ساخته شده به صورت invitro و با روش  directمورد مقایسه قرار گرفت.مواد و روش ها: تحقیق به صورت Experimental انجام گردید و در آن از 60 دندان سالم و تازه کشیده شده انسان برای ساخت سه گروه ده تایی اینله بریج سه واحدی خلفی با مدل کلینیکی جایگزینی پرمولر دوم مندیبل استفاده شد. گروه A با استفاده از نوار (FRC) و تراش box-shaped  گروه B با استفاده از نوار (FRC) و تراش tub-shaped و گروه C با استفاده از پست های پیش ساخته (FRC) و با تراش Groove آماده شد پس از ساختPDL  مصنوعی، دندانهای پایه با استفاده از دستگاه سرویر در آکریل خود پخت(PMMA)  و با فاصله 7 میلیمتر مانت شدند و بریج  (FRC) جایگزین پرمولر دوم بصورت مستقیم ساخته شد. پس از آن نمونه ها در دستگاه Universal Testing Machine (Instron 1195) و با سرعت  1mm/minتحت نیروی عمودی قرار گرفتند. منحنی اعمال نیرو تا شکست اولیه نمونه ها و همچنین محل شکستگی در هر نمونه ثبت شد و سپس داده ها از طریق آزمون ANOVA مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: میزان مقاومت به شکست در گروههای B, A به ترتیب  101 N±512 و در گروه 136 N, C±584 گزارش شد. با استفاده از تست آماری kruskal-valis و اختلاف معناداری بین سه گروه مشاهده نشد(P<0.7) . شکستگی به صورت ترک و شکاف و در ونیر کامپوزیتی مشاهده شد و فریم ورک در همه نمونه ها سالم و بدون تخریب باقی ماند.نتیجه گیری: میزان مقاومت به شکست در هر سه گروه نوع تراش مشابه است و با توجه به کاهش قابل توجه میزان تراش دندان های پایه در فریم ورک طراحی شده در گروه C احتمالا می توان این روش جدید را یک روش رضایت بخش برای جایگزینی یک دندان خلفی کوچک با حداقل تراش تلقی نمود.